LAB CAF LAB-CAF SAIL SINDIKALA
Hala, gogoan izn ditu, besteak beste, soldatapeko langile, lan munduan sartu atera dabilen gaztea, prekarietatea modu berezituan pairatzen duen emakumea, langabe, pentsionista, etxeko langile, autonomo faltsu, migrante, bekarioak eta enplegu zentro berezietan lan egiten dutenak. “Guztiek sentitu behar dute euren borrokak aurrera eramateko tresna dela LAB”, adierazi du.
Mobilizazioa ezinbestekoa dela berretsi du, “gai ekonomiko eta sozialak erabakitzeko ahalmen osoa izan dezan Euskal Herriak. Estatu propio bat izan dezagun, estatura eramango gaituen burujabetza prozesuan aurrera egiteko eta Estatus Politikoaren eztabaidan iruzur berri bat ekiditeko”.
Euskal Herrian posizioak argi daudela berretsi du: “EAJk Madrilgo Gobernuari aurre ez egitea ez da ausardia politiko falta, estatuarekiko menpekotasun harreman hori ontzat ematen dute, PPren eta patronalaren proiektu neoliberal bera partekatzen dutelako”.
Euskal Herrian, sindikatuaren apustua ezkerrean, eragile sindikal, sozial eta politikoen artean aliantzak eraikitzea dela jakinrazi du, “ardatz soziala nagusi izango duen burujabetza prozesua martxan jarri behar delako, denborarik galdu gabe”.
LAB aliantza berriak eraikitzeko urratsak ematen ari dela esan du: “Bidea egiten ari gara eta LABentzat garrantzia berezia du ELArekin eta euskal gehiengo sindikalarekin egin beharreko aliantzak, patronalarekin dugun borrokan indar korrelazio askoz hobean kokatzen garelako. Herri honek behar duen burujabetza prozesuari eduki soziala emateko. Langileek burujabetza prozesu horrekin bat egin dezaten, eragile aktibo izan behar dugulako”.
Konpromiso berriak hartu behar direla nabarmendu du: “Orain da eztabaida politikoa baldintzatzeko garaia, langileok ezin dugu iruzur berririk onartu. Egoerak eta momentuak eskatzen duen erantzukizun eta ardurarekin erantzun behar dugu. LABek eta ELAk estrategia desberdinak ditugu eta hori guztiz da zilegi, bi proiektu sindikal gara, baina bakoitza, bere estrategian gotortu ordez, ausartak izateko momentua da, arriskatzeko momentua da, langileek behar dutelako, herriak behar duelako. Eta LABek bere indar guztia jarriko du horretan”.
Agerraldian, Rafa Diez idazkari nagusi ohiarentzat eta euskal preso politikoentzat izan ditu hitzak: “Rafa gure artean izan beharko luke, eta, Rafa aipatuta, ezin utzi aipatu gabe preso eta iheslari politikoak. Hurrengo Biltzarrean presorik ez egotea da gure nahia. Estatuen betoak gainditzeko armagabetzearekin egin bezala, herriak inplikatu behar du. Horrela bada, lortuko dugu”.
Ainhoa Etxaide eta Jabi Garnikari ere zuzendu zaie, lekukoa pasatu berri duten idazkari nagusi eta idazkari nagusi ondoko ohiei: “Nire hurrengo hitzak Ainhoa eta Jabirentzat. 2008an zuzendaritza osoa goitik behera aldatu orduko, eta arnasa hartzeko ere astirik gabe, azken urteotan kapitalak gure herriaren aurka egin duen erasoaldirik basatienak gure lehentasunak, plangintzak eta agenda hankaz gora jarri zituen; eta hala, krisialdi betean sindikatuan lemazain izan zineten. Urte zailak izan dira langileontzat, urte zailak sindikatuarentzat ere, baina maisuki eman diozue segida aurretik Rafak eta bere taldeak eginiko lanari”.