ELAk AKORDIOEN KONTRA EGOTEKO ESKUBIDEA DU BAINO DENAK EZ DU BALIO

0rain arte, langileok eta gizarteak bizi  dugun  egoeraz  kontziente  izanda,ez  dugu  horrelako  eztabaidetan  sartu nahi izan. Baina atzoko DVren tokiko kronikak CAFen ELAko  ordezkari bati egindako  elkarrizketa  bat argitaratzen du. Elkarrizketa horretan, ontzat hartu ezin ditugun hainbat baieztapen jasotzen dira. Elkarrizketaren titularra honako hau da: 11 Batzordeak  gehiengoz sinatutako bi akordioak enpresarentzat bakarrik dira onak11

ELAren lehenengo baieztapena: 11 8adakigu ez dela CAFen errua, baina enpresa askok ere lan eskubideak kentzeko aprobetxatuko dute, hamarkada askotan borrokan lortuak. Gure kasuan, enpresari ez dio kosturik ekarri.

Ez da egia.

• CAFen ez dugu lan-eskubiderik galdu. ELAko ordezkariak egindako baieztapena demagogia hutsa da.

• Enpresa Batzordearen gehiengoak akordio bat itxi dugu, eta, horren arabera, galdutako orduen% 20 ez dira berreskuratuko. 0rdu horiek, kasu gehienetan, ordaindutako lizentzia gisa ordainduko dira, eta, beste batzuetan, metatutako aparteko orduetatik deskontatuko dira. Zuzendaritzak azken unean sartu zuen aparteko ordu horien deskontuaren neurria akordioaren baldintzatzaile gisa.

• Gainera, 4. Saileko galduko dituzten 8000 ordu etxetik berreskuratuko dira on-line prestakuntza-ikastaroen bidez (2,5 ordu langile bakoitzeko), eta ordu horiek Beasaingo eta lrungo langile guztien artean sozializatu dira.

• lnoiz ezagutu ez dugun egoera honetan, “Enpresak ez du ezer bere gain hartzen” esatea, hitzarmen bati buruz ari bagina bezala, guztiz lekuz kanpo dagoela iruditzen zaigu. Denok dakigu egoera honek enpresari eragingo dizkion kostuak kalkulaezinak direla oraindik eta gure borroka horrek langileon eskubideetan atzera pausurik ez ekartzea izan beharko da aurrerantzean ere.

ELAk, martxoak 19an batzordeari egindako proposamenean, enpresak orduen% 35 bere gain hartzea proposatu zuen. Enpresaren proposamena guztiak berreskuratzea zen. Akordioan lortu zen galdutako 16 egunetatik 13 berreskuratzea, hau da, enpresak orduen% 20 hartzen du bere gain, % 15eko aldea ELAren proposamenarekin alderatuta, eta ez dugu uste sindikatu honek egiten ari den irakurketari katastrofikoari eusten dionik.

Gure ustez, ELA, beste askotan bezala, Batzordearen barruko adostasun-proposamenetatik nahita aldentzen aritu da, egoera horrek sortzen duen ezinegona kapitalizatzen saiatzeko, bere interes alderdikoiak interes komunen aurretik jarriz. Bizi dugun osasun mailako krisi-egoera honetatik etekina atera nahi izateak asko esaten du bakoitzari buruz.

ELAren bigarren baieztapena: “Azken 15 urteetan, CAFeko langileok KPlaren soldata igoerak negoziatu eta borrokatu ditugu, eta kasu batzuetan erreferentzia ekonomiko hori baino punturen bat gehiago ere bai. Administrazio-kontseiluko kideek, azken urteotan, ahaleginik eta borrokarik egin gabe eta erosteko ahalmenik galdu gabe, beren ordainsariak % 15 igo dira, batez beste.

Erabat onartezina iruditzen zaiguna da CAF-en azken urteetako soldata-igoerak honela baloratzea: “KPIren igoera, eta kasu batzuetan, erreferente ekonomiko horretatik gorako punturen bat”. Adierazpen hori prentsa publikoan egiteko muturra izan behar da, milaka langilek beren soldatak murriztu edo, gutxienez, izoztu besterik ikusi ez dutenean . Balio beza CAFeko soldata igoerak jasotzen dituen koadro honek horren froga emateko.

Ikus daitekeenez, azken 15 urteetako KPIaren igoera % 29,5koa izan da; CAFen, berriz, soldatak % 50,25 igo dira. Gainera, lanaldi-murrizketa 68,5 ordukoa izan da, eta 35 orduko lan-astea jarri dugu, soldatarik galdu gabe. ELAk positibotzat jo ditu soldata-igoera horietako gehienak eta dagozkien hitzarmenak. Dirudienez orain iritziz aldatu dute.

Zein erraza den prentsan hitz egitea, kasu honetan Goierri osoan, datuak erakutsi gabe (ezkutatuz). CAFen, urte batzuetan bizi izan dugun krisia gorabehera (enplegu-erregulazio espedienteren mehatxua barne), ez du erosteko ahalmenaren galerarik ekarri, kontrakoa baizik. Galdetu dezatela ELAk gehiengoa duen Goierriko gainerako enpresetan.

Bestalde, ELAk azken 2 oharretan adierazi dituen bi kontu ere zehaztu nahi ditugu:

ELAren apirilak 15eko oharra: “Ezin da akordio pobreagorik eta demokratikoki hutsalagorik egin, langileen batzar baten erabaki-nahiari bahitzen zaiona baino, erabaki bat inposatu nahi baitzaie..”

Batzar bat egiteaz hitz egiten dute, akordioari buruz eztabaidatzeko eta erabakitzeko. Gogorarazi nahi dizuegu LABek, beste batzuetan bezala, komunikazio eta kontsulta bideak ireki zituela ehunka langilerekin, horiek izan baitira negoziazioetan gidatu gaituztenak. ELAk kontsulta horiek zalantzan jarri besterik ez zituen egin. Azkenean, korrika eta presaka, zerbait galdetu behar izan zieten beraien oinarriei, erabakia aldez aurretik hartuta zutela onartu arren. Beraiek egin ezin izan dituzten batzarrak eskatzen dituzte, gainerako sindikatuak erasotzeko soilik.

Gainera ELAk inoiz ez zuen akordioa batzar batean berresteko balditza jarri, salbuespenezko egoera zela eta onartuta. Zentzuzkoa da pentsatzea ezin izan dela fabrikako batzarrik egin eta egoera horren arduradun ez da Komitea.

ELAren apirilak 17ko oharra: “Amaitzeko, denbora dezente daramagu sindikatu baten larderia ikusten, badirudi, bere ekintzen salmentan aditua izateaz gain enpresaren kontrola bereganatu duela uste duela, gauzak bere nahierara eginez eta deseginez, eta sindikatu bat dela ahaztuz, eta ez Zuzendaritzaren zuriketarako erreminta bat”.

Norbaitek akordio on baten kontrako posizioa justifikatzeko argudiorik handiena zure bidelagun izan behar dutenen deskalifikazioa denean, argi eta garbi uzten ditu bere gabeziak. CAFen urteetan egin diren borroka ezberdinek argi uzten dute nor egon den beti modu kolektiboan borrokatzeko prest eta nork lehenetsi dituen interes partikular eta sindikal propioak.

Bitxia da DVko kronistak, CAFen akordioa iragartzeko, elkarrizketa bat argitaratzea ELA sindikatuko ordezkariarekin, Beasain eta Irungo Batzordeetan gutxiengoz, akordioa ez sinatzea erabaki duen sindikatu bakarrari. Ez al zaizue susmagarria iruditzen?

Agian, batzuek ez gaitu hainbeste harritzen, negoziazio horretan, tokiko kronikan behin eta berriz “sindikaturen batek iragazi” egiten baitzituen bileretan gertatutakoa, bai Batzorde mailan, bai Zuzendaritzarekin.

Baino ez da gure helburua gure etsaia izan behar ez lukeenari eraso egitea. Ohar honetan, lekuz kanpo iruditu zaizkigun eraso batzuei baino ez diegu erantzun nahi izan.

ELAk gauza bakarra lortu du bere jarrerarekin: negoziazio honen guztiaren benetako zentzua indargabetzea. Indar guztia inbertitu behar dugu langileen, eta orohar, gizartearen osasuna bermatzeko. Ez gaitzatela gure bidetik desbideratu.